– Συνέπειες της εκλογής ιατρού ως Δημάρχου, μετά τις ρυθμίσεις του Προγράμματος « Καλλικράτης» (ν. 3852/2010)
– Συνέπειες στη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης απ’την ενασχόληση διοικητικών υπαλλήλων της με νομικές γνωμοδοτήσεις.
Υπόψη κ. Ανδρέα Καψαμπέλη
Με αφορμή το δημοσίευμα της 4.5.2011 στο ιστολόγιο «Press-gr.blogspot.com» με το τίτλο «Αποκάλυψη : Δεν μπορεί να είναι υποψήφιος ο Πατούλης στον ΙΣΑ…Χαμός στη ΝΔ διότι τους παρέσυρε ο δήμαρχος Αμαρουσίου», και περαιτέρω «Σύμφωνα με την απάντηση της νομικής υπηρεσίας του Υπουργείου Εσωτερικών δεν μπορεί ο εκλεκτός της ΝΔ δήμαρχος Αμαρουσίου Γ. Πατούλης να είναι υποψήφιος για την προεδρία του ΙΣΑ. Δημιουργούνται έτσι και ζητήματα νομιμότητας και ποινικών ευθυνών του, γιατί υπέγραψε ψευδή υπεύθυνη δήλωση, και διώκεται από την εισαγγελία αυτεπάγγελτα …. Πληροφορίες από το Δήμο Αμαρουσίου αναφέρουν ότι η ΠΑΣΟΚική αντιπολίτευση ετοιμάζεται να περάσει στην αντεπίθεση θέτοντας ζήτημα νομιμότητας για τον κ. Πατούλη, που κινδυνεύει να χάσει και τη θέση του Δημάρχου», θεωρώ αναγκαίο να σημειώσω τα ακόλουθα :
Το ακριβές περί των συνεπειών της εκλογής ιατρού ως Δημάρχου, έχει συνοπτικά ως εξής:Ο νόμος 3852/2010ΦΕΚ Α 87/7-6-2010 , στις μεν διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 16 ορίζει ότι «Αναστέλλεται η άσκηση της επαγγελματικής δραστηριότητας των δημάρχων κατά την διάρκεια της θητείας τους σε δήμους άνω των δέκα χιλιάδων (10.000) κατοίκων», στις δε διατάξεις της παρ. 18 του άρθρου 282 ότι «η αναστολή άσκησης της επαγγελματικής δραστηριότητας, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 16 του παρόντος και ειδικά για τη δημοτική περίοδο 2011-2014 ισχύει για δήμους με πληθυσμό άνω των είκοσι πέντε χιλιάδων (25.000) κατοίκων».
Από τη σαφή διατύπωση των παραπάνω διατάξεων- και ανεξάρτητα, εν προκειμένω, των θεμάτων αντισυνταγματικότητας που τίθενται- σε συνδυασμό με τη διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 3 του Β.Δ. της 11.10/7.11.1957 που ορίζει ότι «Μόνιμοι πολιτικοί και στρατιωτικοί υπάλληλοι ιατροί της Κρατικής Διοικήσεως εις ους απαγορεύεται δια νόμου η ιδιωτική άσκησις του επαγγέλματος, δύνανται να είναι μέλη του οικείου ιατρικού Συλλόγου, δεν δύνανται όμως να εκλέγονται μέλη της Διοικήσεως ή των Πειθαρχικών Συμβουλίων», προκύπτει ότι η προεκτεθείσα διάταξη του Β.Δ/τος του 1957 δεν βρίσκει έδαφος εφαρμογής προκειμένου περί εκλεγμένων Δημάρχων, αλλά εφαρμόζεται αποκλειστικά και μόνο προκειμένου περί μονίμων πολιτικών και στρατιωτικών υπαλλήλων ιατρών, που τέτοια ιδιότητα δεν αποκτούν οι εκλεγμένοι Δήμαρχοι. Αντίθετα, μόνο οι διατάξεις του νόμου 3852/2010 αναφέρονται αποκλειστικά και μόνο σε εκλεγέντες Δημάρχους, δηλαδή σε θεσμικά όργανα της Πολιτείας που δεν είναι μόνιμοι τακτικοί υπάλληλοι ούτε εξομοιώνονται με αυτούς αλλά όργανα προβλεπόμενα από το Σύνταγμα και αναδεικνυόμενα από το λαό με άμεση μυστική ψηφοφορία. Οι διατάξεις δε αυτές προβλέπουν ως μόνη αποκλειστική συνέπεια στο πρόσωπο του εκλεγμένου Δημάρχου, την αναστολή της επαγγελματικής ελευθερίας του, δηλαδή την αφαίρεση της δυνατότητός του για ανεμπόδιστη επιλογή και άσκηση επαγγελματικής βιοποριστικής δραστηριότητας και ουδεμία άλλη δέσμευση στο πρόσωπό του προβλέπεται.
Μετά από τα παραπάνω, προκύπτει ότι οι εκλεγέντες στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2010 Δήμαρχοι που ασκούν το Λειτούργημα του Ιατρού και είναι μέλη του οικείου Ιατρικού Συλλόγου, δεν μπορούν να ασκούν το λειτούργημά τους, αλλά μπορούν να εκλέγονται μέλη της Διοικήσεως ή των πειθαρχικών Συμβουλίων.
Εξάλλου, απ’την επισκόπηση του με αρ. πρωτ. 19305/18.4.2011 εγγράφου του Υπουργείου Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, προκύπτει ότι αυτό προέρχεται απ’τη Γενική Διεύθυνση Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Υπουργείου και όχι από Νομική Υπηρεσία του, γίνεται σ’αυτό και εν αρχή, απλή αναφορά των συναφών διατάξεων του ν. 3852/2010 περί της αναστολής άσκησης της επαγγελματικής δραστηριότητας των δημάρχων κατά τη διάρκεια της θητείας τους, ακολουθεί επισήμανση ξένης και αδιάφορης προς το θέμα διάταξης σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, και αμέσως μετά προκύπτει «η νομική διάγνωση» ότι οι «γιατροί που εμπίπτουν στο ρυθμιστικό πεδίο των άρθρων 16 και 119 του ν. 3852/2010 εμπίπτουν και στη διάταξη του άρθρου 3 παρ. 2 του Β.Δ. 11.10/7.11.1957 (Α’ 225)».
Στη δε διάταξη του άρθρου 3 παρ. 2 του άνω Β. Δ/τος ορίζονται τα προαναφερόμενα και μόνο, ώστε να τίθεται το απλό και εύλογο ερώτημα για ποιό λόγο «προέκυψε» η προεκτεθείσα «νομική διάγνωση» διοικητικής υπαλλήλου, που τέθηκε μάλιστα και υπόψη του Υπουργού και του Γενικού Γραμματέα του άνω Υπουργείου και προκύπτει, κατ’αρχήν, και ως «βάση» του εσφαλμένου άνω δημοσιεύματος της 4.5.2011 στο ιστολόγιο «Press-gr.blogspot.com».
Αθήνα, 6.5.2011
Με τιμή,
Ευστάθιος Κουκούτσης
δικηγόρος – πολιτικός επιστήμων
Λυκαβηττού 11 – Αθήνα
Τηλ. 210 – 36 12 131