Η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, σε συνδυασμό με τον “Κλεισθένη” , βάζουν “ταφόπλακα” στην οικονομική και λειτουργική αυτοτέλεια και ανεξαρτησία της Αυτοδιοίκησης. Κι αυτό βλάπτει τις τοπικές κοινωνίες
Η χωρίς αστερίσκους απαλλαγή της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας από τα μνημόνια , προϋποθέτει την υλοποίηση μιας σειράς αναγκαίων αλλαγών στη λειτουργία του Κράτους και της Οικονομίας.
Απαιτεί μεταρρυθμίσεις ουσίας, ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο στο οποίο θα έχει η αυτοδιοίκηση ουσιαστικό ρόλο. Κι όχι επιστροφή σε ένα μοντέλο πολιτικής, που υπηρετεί αποκλειστικά και μόνον, μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Δεν μπορεί να υπάρξει καθαρή έξοδος της Ελλάδος στις αγορές , δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να περιμένει καλύτερες μέρες μετά από σχεδόν δέκα χρόνια κρίσης και παρακμής , αν το κυβερνητικό αφήγημα στηρίζεται αποκλειστικά και μόνον στην υπερφορολόγηση, στη περαιτέρω μείωση των συντάξεων , στην υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας , στο πάγωμα των πληρωμών του Κράτους στους ιδιώτες προμηθευτές και στην ουσιαστική δήμευση των χρημάτων των φορέων του Κράτους , για τη δημιουργία ενός κίβδηλου αποθεματικού, που στερεί πόρους από την πραγματική οικονομία.
Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους φορείς της Κεντρικής Κυβέρνησης, η Αυτοδιοίκηση όλα αυτά τα χρόνια έχει συμβάλλει καθοριστικά στην επίτευξη του εθνικού στόχου για δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων. Είμαστε ο μόνος φορέας του Κράτους που λειτουργεί με ισοσκελισμένους ή και πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, όταν το Κεντρικό Κράτος εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να λειτουργεί με τεράστια ελλείμματα, που όμως “κουκουλώνονται” μέσα από τη φορολογική αφαίμαξη νοικοκυριών κι επιχειρήσεων.
Η Αυτοδιοίκηση όλα αυτά τα χρόνια είδε από τη μια να μειώνεται η χρηματοδότησή της από το Κράτος κατά 65%. Και από την άλλη, να στηρίζει αποτελεσματικά, αν και με λιγότερους πόρους και προσωπικό, τα εκατομμύρια των συμπολιτών μας που δοκιμάστηκαν οι αντοχές τους από τις συνέπειες της κρίσης.
Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι τίποτε δεν έμαθε το πολιτικό προσωπικό της Κεντρικής Κυβέρνησης από την κρίση, ούτε αναγνωρίζει τη θετική συνεισφορά της αυτοδιοίκησης στην εθνική προσπάθεια να βγούμε από αυτήν.
Η Κυβέρνηση πανηγυρίζει και μιλά για έξοδο από τα μνημόνια, φέρνοντας στη Βουλή προς ψήφιση ένα Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που ουσιαστικά βάζει ταφόπλακα στο μόνον θεσμό του Κράτους που στηρίζει τη δύσκολη καθημερινότητα των τοπικών μας κοινωνιών.
Η πρόβλεψη στο Μεσοπρόθεσμο για υποχρεωτική δέσμευση των ταμειακών διαθέσιμων των Δήμων στην Τράπεζα της Ελλάδος , στερεί από την Αυτοδιοίκηση το “οξυγόνο” της για να λειτουργήσει. Καταλύει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτοτέλεια κι ανεξαρτησία μας. Καθιστά τους Δήμους υποχείρια των αποφάσεων του εκάστοτε Υπουργού Οικονομικών , ανατρέποντας τον προγραμματισμό μας.
Με το νομοσχέδιο αυτό, που εξυπηρετεί προφανώς το κυβερνητικό αφήγημα αλλά και τα συμφέροντα των δανειστών, βλάπτονται πρώτα και πάνω από όλα οι πολίτες. Αν δεν μπορούν να λειτουργήσουν οι Δήμοι, αν δεν μπορούμε να προσφέρουμε τις υπηρεσίες που θέλουμε , αν δεν μπορούμε να εκτελέσουμε τα έργα που έχουν ανάγκη οι πόλεις μας, δεν διαλύονται μόνον οι Δήμοι. Διαλύονται και οι ζωές των πολιτών.
Η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου είναι το πρώτο βήμα.
Ακολουθεί, σύμφωνα με τον κυβερνητικό προγραμματισμό, η ψήφιση του Κλεισθένη. Ενός νομοσχεδίου που όχι μόνον δεν αποτελεί μεταρρύθμιση, όπως όλοι παραδέχονται πλέον, αλλά ουσιαστικά φέρνει ακυβερνησία στους Δήμους.
Από τη μια οικονομική ασφυξία με το Μεσοπρόθεσμο κι από την άλλη, ακυβερνησία με τον Κλεισθένη.
Αυτό είναι το “δώρο” της σημερινής Κυβέρνησης στην Αυτοδιοίκηση , η οποία πανηγυρίζει ότι μας βγάζει από τα μνημόνια , παραβλέποντας ότι την ίδια ώρα οι νέοι επιστήμονες φεύγουν στο εξωτερικό κι όσοι μένουν εδώ, το μέλλον τους είναι οι συμβάσεις των 400 ευρώ. Είναι η κυβέρνηση που θα έσκιζε τα μνημόνια και κατέληξε να υποθηκεύει στους δανειστές την ακίνητη περιουσία της Πατρίδας μας και να τσεκουρώνει συντάξεις και αφορολόγητο.
Η Αυτοδιοίκηση δεν θα ανεχτεί το θεσμικό και οικονομικό ακρωτηριασμό της. Με αφετηρία το Διοικητικό Συμβούλιο της ΚΕΔΕ που θα διεξαχθεί την προσεχή Τρίτη, ξεκινούμε τον αγώνα για την ανατροπή αυτής της αδιέξοδης πολιτικής, με τους πολίτες μπροστά.