Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών δε θα ανεχθεί άλλο τη διαπόμπευση του ιατρικού λειτουργήματος, η οποία επιτελείται τον τελευταίο καιρό μέσα από μια διατεταγμένη επικοινωνιακή προσπάθεια συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων υπαλληλοποίησης των γιατρών. Τονίζουμε ότι, δε θα επιτρέψουμε άλλο τη συστηματική καταβαράθρωση του υψηλότατα εξειδικευμένου ελληνικού ιατρικού δυναμικού που στόχο έχει να πλήξει άμεσα το λειτουργό υγείας και έμμεσα τον ασθενή πολίτη, δημιουργώντας ρήγμα στη σχέση γιατρού αρρώστου, στην πιο ευάλωτη περίοδο του ανθρώπου: όταν χάσει την υγεία του και προσπαθεί να την ξαναβρεί.
Εδώ και 15 χρόνια, ο ΙΣΑ ήταν ο πρώτος φορέας, ως ο μεγαλύτερος επιστημονικός σύλλογος της χώρας, που έκανε λόγο για μηχανισμούς εξυγίανσης και εξορθολογισμού, για τη ηλεκτρονική συνταγογράφηση, για τον υγειονομικό χάρτη και τον ιατρικό πληθωρισμό.
Οφείλουμε να τονίσουμε ότι σήμερα, δε ζούμε μια καινούρια κοσμογονία. Ζούμε την εφαρμογή ενός συστήματος ηλεκτρονικής διαχείρισης και ελέγχου των συνταγών και των παραπεμπτικών, ακριβώς όπως εμείς πρώτοι την περιγράψαμε.
Τόσα χρόνια, οι πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου Υγείας γιατί κώφευαν στις προτάσεις μας περί ελεγκτικών μηχανισμών και προέβησαν στην εφαρμογή αυτών, μετά τον εξαναγκασμό της Τρόικα;; ερώτημα χωρίς απάντηση….
Αυτοί που σήμερα κάνουν λόγο για ελεγκτικούς μηχανισμούς, γιατί τόσα χρόνια δε το έκαναν πράξη;
Ως Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών, καλούμε όλους τους γιατρούς μας, στο σύνολό τους, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ασκούν άρτια στο μέγιστο βαθμό που μπορούν το ιατρικό λειτούργημα. Ο πέλεκυς της αυτοκάθαρσης θα είναι βαρύς, διότι κανείς δε δικαιούται να υπονομεύει τον Όρκο του Ιπποκράτη και να ασχημονεί.
Ο ΙΣΑ καλεί τους γιατρούς μέλη του να σταθούν για άλλη μια φορά στο ύψος των περιστάσεων και να ασκούν ορθολογικά και κατά συνείδηση το ιατρικό λειτούργημα, απορρίπτοντας κάθε αντιφατική προσπάθεια εκμετάλλευσης σε εφαρμογές υψηλού επιπέδου κανόνων και δεοντολογιών.
Η μέγιστη πλειοψηφία των γιατρών κάνει σωστά τη δουλειά της, είναι όμως σημαντικό να συνετιστούν, ακόμη και οι ελάχιστοι, στις αρχές της ηθικής και δεοντολογίας που ορίζει ο ανθρωπιστικός χαρακτήρας του ιατρικού λειτουργήματος.