Παρουσία πλήθους κόσμου πραγματοποιήθηκε φέτος η μαθητική παρέλαση στον εορτασμό για την επέτειο του «ΟΧΙ», παρόντων των μελών της Διοίκησης, του Δημοτικού Συμβουλίου, της ιεραρχίας της Εκκλησίας και των Εκπροσώπων των Αρχών της πόλης.
Επισυνάπτεται η ομιλία:
Ομιλία Δημάρχου Αμαρουσίου Γιώργου Πατούλη
για την επέτειο 28ης Οκτωβρίου 1940
Μαρουσιώτισες και Μαρουσιώτες.
Σύσσωμος ο ελληνικός γιορτάζει σήμερα μια από τις ιστορικότερες επετείους της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
Πριν από 77 χρόνια,
όλοι οι Έλληνες μαζί,
ενωμένοι σαν μια γροθιά,
εκφράσαμε την αποφασιστικότητά μας να πούμε ένα ισχυρό ΟΧΙ,
στις δυνάμεις εκείνες που επιβουλεύτηκαν την ανεξαρτησία της Πατρίδας μας.
Για μια ακόμη φορά στην μακραίωνη ιστορία του Έθνους μας, αποφασίσαμε να πολεμήσουμε για την ελευθερία,
την ειρήνη
και την αξιοπρέπεια μας.
Επιλέξαμε να τα αντιμετωπίσουμε έναν εχθρό,
που φαινόταν ισχυρότερος.
Επιλέξαμε να γράψουμε νέες σελίδες δόξας στο πάνθεον της Ιστορίας,
αντί να σταθούμε στην άκρη της.
Και σήμερα,
μετά από σχεδόν οκτώ χρόνια οικονομικής,
κοινωνικής
και θεσμικής κρίσης,
που έχει σχεδόν εξελιχθεί σε παρακμή,
το νόημα της 28ης Οκτωβρίου καθίσταται όσο ποτέ ίσως άλλοτε,
πιο διδακτικό κι επίκαιρο.
Όπως τότε,
έτσι και σήμερα,
δίνουμε έναν μεγάλο αγώνα.
Όχι πια στο πεδίο των πολεμικών μαχών,
αλλά σε ένα διαφορετικό,
σκληρό και πολυσύνθετο πεδίο.
Αυτό της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.
Κι αν πραγματικά θέλουμε να τιμήσουμε τους αγωνιστές του 40’
και τους μαχητές της Εθνικής Αντίστασης που τους διαδέχτηκαν,
οφείλουμε να αλλάξουμε όλα εκείνα
που μας κράτησαν δέσμιους για χρόνια στη στασιμότητα.
Σήμερα,
αν κι έχουν περάσει 77 χρόνια από το ΟΧΙ του 40
και 72 από την αποχώρηση των ναζιστικών στρατευμάτων ,
η Ελλάδα εξακολουθεί να μην είναι ελεύθερη.
Δεν μπορούμε να αποφασίσουμε ανεξάρτητα για το μέλλον μας.
Βιώνουμε και με δική μας ευθύνη,
μια ιδιότυπη σκλαβιά.
Μας στερεί την ελευθερία μας η υποδούλωση μας στην Αυτοκρατορία του Χρήματος,
Στην οποία οδηγηθήκαμε από την εξάρτηση μας σε πάθη και ελαττώματα που χαρακτηρίζουν αιώνες τώρα τη φυλή μας.
Η Ελλάδα εξακολουθεί να μην είναι ελεύθερη,
αφού από τη μια όσα μας αφορούν αποφασίζονται σε διεθνή φόρα και σε κλειστές συσκέψεις,
χωρίς τη δική μας παρουσία τις περισσότερες φορές.
Κι από την άλλη ζούμε σε ένα περιβάλλον πολιτικής,
πολιτιστικής,
αξιακής και πνευματικής κρίσης.
Σε ένα περιβάλλον που απαξιώνει
τις αρχές και τα ιδανικά της Πατρίδας μας.
Σε ένα περιβάλλον που επικρατεί ο υλισμός
και υπονομεύεται η ιστορική μνήμη,
η οποία όχι μόνον έχει εκπαιδευτική σημασία,
αλλά ταυτόχρονα αποτελεί πολύτιμη πυξίδα
απέναντι στην άγνοια
καθώς και στην πνευματική, ηθική και αξιακή κρίση της εποχής μας.
Φίλες και φίλοι.
Σήμερα η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός δίνουν ξανά έναν δύσκολο αγώνα.
Έναν αγώνα του οποίου το διακύβευμαείναι να αλλάξουμε όλα εκείνα που μας κράτησαν δέσμιους για χρόνια στη στασιμότητα.
Για να κερδίσουμε αυτόν τον αγώνα είναι αναγκαίο να υπάρξει εθνικός σχεδιασμός.
Όμως ο εθνικός σχεδιασμός δεν μπορεί να είναι κυβερνητικός.
Κομματικός.
Των όποιων συγκυριακών και μονίμως φθαρμένων πλειοψηφιών,
που ασκούν πρόσκαιρα την εξουσία.
Αυτό αποτελούσε μια διαχρονική αδυναμία του Ελληνισμού,
Οι ηγεσίες του οποίου ενέπλεκαν το κόμμα και τις προσωπικές ατζέντες, με την εθνική πολιτική.
Αυτό το τραγικό λάθος πρέπει να σταματήσει.
Ιδιαίτερα σήμερα,
αφού οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει η Πατρίδα μας είναι περισσότεροι,
πιο ορατοί
και πιο αναβαθμισμένοι.
Αυτή την περίοδο που η Ελλάδα βρίσκεται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση
και υπό την ασφυκτική επιτήρηση των δανειστών της,
είναι πιο ευάλωτη στα εθνικά της θέματα.
Και η κατάσταση αυτή επιβάλλει τη διαμόρφωση ενός νέου εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού, για να αντιμετωπιστούν οι νέοι κίνδυνοι.
Ο νέος εθνικός σχεδιασμός θα πρέπει να στηριχθεί στο τρίπτυχο Σύνεση, Σχέδιο και Συνεννόηση.
Επιβάλλεται να υπάρξει εθνική συνεννόηση ,
εγχείρημα δύσκολο, αλλά όχι ανέφικτο.
Απαιτείται πανεθνική συναίνεση,
ώστε να υπερπηδηθούν οι παιδικές ασθένειες του πολιτικού μας συστήματος,
που εξακολουθούν να μας ταλανίζουν.
Χρειάζεται να απελευθερωθούμε από τις παθογένειες της εσωστρέφειας και της αυτοαπομόνωσης.
Είναι αναγκαίο σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές να δώσουμε ξανά αξία στους Θεσμούς του Κράτους μας,
αφού οι πολιτικοί μας ταγοί και η Πολιτική ως διαδικασία
έπαψαν να αποτελούν πρότυπα για τους πολίτες
κι απαξιώνονται διαρκώς στα μάτια τους.
Τη στιγμή αυτή χρειάζεται συνεργασία και σύγκλιση των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων της Πατρίδας μας
πάνω σε έναν σταθερό οδικό χάρτη.
Σε ένα σχέδιο που θα εφαρμοστεί για όσο χρόνο απαιτηθεί,
ώστε να αλλάξουμε την αδιέξοδη κι επικίνδυνη πορεία που έχει πάρει η χώρα μας.
Χρειαζόμαστε έναν σύγχρονο πατριωτισμό,
που από τη μια θα αποτίσει φόρο τιμής σε όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία μας,
αλλά ταυτόχρονα θα μας δώσει τη δυνατότητα να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ώστε να βγούμε οριστικά από την κρίση που μας ταλανίζει ,
με σεβασμό στην ύπαρξή μας,
στο κοινό μας μέλλον,
που θα το διαμορφώσουμε με αξιοπρέπεια,
στηριζόμενοι όχι σε δανεικούς αναπνευστήρες,
αλλά στις δικές μας δυνάμεις.
Με πίστη στο Θεό κι εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνάμεις του Έθνους,
θα πετύχουμε την ανάταση και την ανάταξη της Πατρίδας μας.