Η Διοίκηση Πατούλη, είναι με τους εργαζόμενους που σήμερα τα βγάζουν δύσκολα πέρα

1. Η Διοίκηση Πατούλη στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια με έργα, κι όχι με λόγια, τους εργαζόμενους του Δήμου Αμαρουσίου και εξασφαλίζει το δικαίωμα τους σε σταθερή δουλειά και εισόδημα. Σε αντίθεση με ό,τι γινόταν στο παρελθόν στο Δήμο μας, όπου εκατοντάδες εργαζόμενοι απασχολούνταν με συμβάσεις πολιτικής ομηρίας μέσω του Οργανισμού Εργασίας, η Διοίκηση Πατούλη ήταν αυτή έβαλε τέλος σε αυτό το απαράδεκτο καθεστώς, μεταφέροντας προσωπικό του Οργανισμού σε θέσεις στο Δήμο. Και μάλιστα προσωπικό που δεν διόρισε η ίδια αλλά οι Διοικήσεις των οποίων ήταν μέλος ο κ. Μπρέγιαννης.
2. Η Διοίκηση Πατούλη είναι αυτή που μετέφερε, επίσης, στο Δήμο το προσωπικό που απασχολείτο στις Δημοτικές Επιχειρήσεις και στα Νομικά Πρόσωπα που έκλεισαν.
3. Η Διοίκηση Πατούλη είναι αυτή που πρώτη επεσήμανε τις αρνητικές συνέπειες που θα είχε η εφαρμογή του Καλλικράτη τόσο στη λειτουργία των δημοτικών υπηρεσιών όσο και στο εργασιακό μέλλον χιλιάδων εργαζομένων στους Ο.Τ.Α. Τότε, όμως, ο κ. Μπρέγιαννης υπερασπίζονταν την πολιτική του κ. Γ. Παπανδρέου, και του «νεκροθάφτη» της Αυτοδιοίκησης κ . Ραγκούση. Το ξέχασε; Εμείς δεν ξεχνάμε.
4. Η Διοίκηση Πατούλη είναι αυτή που κλήθηκε να λειτουργήσει με σημαντικά μικρότερο αριθμό εργαζομένων κρίσιμες υπηρεσίες του Δήμου όπως οι παιδικοί μας σταθμοί, η καθαριότητα, τα αθλητικά και πολιτιστικά προγράμματα, εξαιτίας της άρνησης της τότε κυβέρνησης να μας επιτραπεί η ανανέωση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου με τις οποίες απασχολείτο το προσωπικό μας. Και το κατάφερε. Όπως, λοιπόν, τα καταφέραμε μέχρι σήμερα, θα τα καταφέρουμε και στο μέλλον. Με αγώνα, σκληρή δουλειά, με τους εργαζόμενους του Δήμου συμμάχους.
5. Η Διοίκηση Πατούλη είναι αυτή που έδινε αγώνες μαζί με τους εργαζόμενους, για να μη διακοπεί η χρηματοδότηση προγραμμάτων όπως το «Βοήθεια στο Σπίτι». Και τα καταφέραμε. Όταν εμείς τότε συμμετείχαμε στις κινητοποιήσεις, ο κ. Μπρέγιαννης που ήταν;
6. Επιπλέον, η Διοίκηση Πατούλη είναι αυτή που από το 2008 έχει επισημάνει την ανάγκη να καλυφθούν με μόνιμο προσωπικό οι κενές οργανικές θέσεις που υπάρχουν στο Δήμο ώστε να καλυφθούν σε βάθος χρόνου οι ανάγκες λειτουργίας των δημοτικών μας υπηρεσιών. Γι’ αυτό και ξεκίνησαν από τότε οι απαραίτητες ιδιαίτερα χρονοβόρες διαδικασίες για την κάλυψη των κενών. Δυστυχώς, όμως, δεν προλάβαμε να τις ολοκληρώσουμε γιατί στο μεταξύ ξεκίνησε από το 2010 η εφαρμογή των μνημονίων και η απαγόρευση πρόσληψης μόνιμου προσωπικού σε όλο το Δημόσιο. Απαγόρευση που ισχύει μέχρι το 2016.

• Είναι θρασύς, γιατί κόπτεται δήθεν για το συμφέρον των εργαζομένων και ασκεί κριτική, από την ασφάλεια που του προσφέρει η καλοπληρωμένη θέση που τον βόλεψε το κομματικό σύστημα που υπηρέτησε με συνέπεια τα προηγούμενα χρόνια και σήμερα υποκριτικά αποκηρύσσει.
• Ο Δήμαρχος Γ. Πατούλης, όλα αυτά τα χρόνια με την αυτόνομη επαγγελματική και επιστημονική του πορεία αλλά και τη δυναμική πολιτική του παρουσία, έχει αποδείξει στην πράξη ότι δεν έχει ανάγκη ούτε κόμματα ούτε «πολιτικούς προστάτες».
• Σε αντίθεση με τον κ. Μπρέγιαννη, που υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια μια ετερόφωτη πολιτική προσωπικότητα με μηδενική συμμετοχή σε κοινωνικούς αγώνες. Ένα «προϊόν» του διεφθαρμένου κομματικού συστήματος, που οδήγησε τη χώρα μας στα σημερινά αδιέξοδα.
• Και οι πέτρες στο Μαρούσι γνωρίζουν (και οι πρώην κομματικοί του σύντροφοι ομολογούν σε ιδιωτικές συζητήσεις τους) ότι ο κ. Μπρέγιαννης, υπήρξε το «χαϊδεμένο παιδί» συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων του αποτυχημένου ΠΑΣΟΚικού συστήματος διακυβέρνησης. Χωρίς αυτούς, δεν είχε την τύχη σήμερα να ηγείται, έστω κι από σπόντα, μιας δημοτικής παράταξης.
• Και δεν πρέπει να ξεχνάμε, επίσης, ότι ο κ. Μπρέγιαννης, εξακολουθεί να νέμεται ακόμη και σήμερα τα αγαθά που του εξασφάλισε το σύστημα που υποκριτικά καταγγέλλει, την ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, χάνουν τη δουλειά τους και βλέπουν να συρρικνώνονται τα εισοδήματά τους δραματικά.

Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, γιατί ενοχλείται ο κ. Μπρέγιαννης, και οι παρατρεχάμενοι του, όταν λέμε στους πολίτες του Αμαρουσίου αυτές τις αλήθειες. Γιατί ενοχλείται όταν «κρεμάμε στα μανταλάκια» και αναδεικνύουμε την ασυνέπεια λόγων και πράξεων του.