Επειδή κανένας από μας δεν προέκυψε από παρθενογένεση αλλά έχουμε την ξεχωριστή μας προσωπική πολιτική διαδρομή, θα πρέπει στην κρίση μας για τα πρόσωπα που υπηρετούν σε θέσεις ευθύνης της Αυτοδιοίκησης να είμαστε πιο προσεκτικοί.
Ο σοφός λαός μας λέει την παροιμία : Στου κρεμασμένου το σπίτι, δεν μιλάνε για σκοινί. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το συνάδελφο μου Δήμαρχο Ηλιούπολης κ. Βαλασόπουλο, ο οποίος υπήρξε στενός πολιτικός συνεργάτης του Πρωθυπουργού εκείνου που έβαλε τη χώρα στα μνημόνια.
Αντί να κατηγορεί λοιπόν τις Διοικήσεις της ΚΕΔΕ για τα σημερινά προβλήματα του θεσμού, μήπως θα έπρεπε να αναζητήσει ευθύνες σε αυτούς που τα δημιούργησαν, στην υπηρεσία των οποίων ο ίδιος έχει θητεύσει;
Λίγη αυτοκριτική δεν θα έβλαπτε.
Ο κ. Βαλασόπουλος είναι ο μόνος ίσως Δήμαρχος που θεωρεί ότι ο Καλλικράτης δεν πρέπει να αλλάξει , αφού υπήρξε ως μέλος του ΠΑΣΟΚ από τους συντάκτες του Νόμου. Όταν όλοι οι Δήμαρχοι ζητούν να υπάρξει ένα νέο μοντέλο διοικητικής οργάνωσης της χώρας , που θα δίνει στους Δήμους περισσότερες αρμοδιότητες και θα υπηρετεί τις αρχές της εγγύτητας και της επικουρικότητας.
Είναι επίσης ίσως ο μόνος Δήμαρχος που δεν έχει αντιληφθεί ότι η ΚΕΔΕ τα τελευταία χρόνια έχει διατυπώσει ένα ξεκάθαρο πλαίσιο οικονομικών διεκδικήσεων απέναντι στην Κεντρική Εξουσία. Για να είμαστε όμως αποτελεσματικοί σε αυτή τη διεκδίκηση, θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι.
Απαξίωσε τη Διοίκηση της ΚΕΔΕ για τις πρωτοβουλίες που έχει αναπτύξει σε μια σειρά από θέματα, όπως το μεταναστευτικό και ο τομέας των κοινωνικών υπηρεσιών. Απαξίωσε ακόμη και τις δράσεις συλλογής φαρμάκων για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες , όταν ο ίδιος ως Δήμαρχος Ηλιούπολης έχει λάβει πολλές φορές φάρμακα από ανάλογες δράσεις, για τις ανάγκες των ευπαθών ομαδων πληθυσμού του Δήμου του. Τέτοιος παραλογισμός.